PAMIĘTAMY – DUSZPASTERZ RR – Ks. Edward Wilk SAC

DUSZPASTERZ RR

 

WILK Edward Franciszek, Eduardus (1929 – 1975), ksiądz, notariusz prowincjalny, rekolekcjonista

25 czerwca 1975 odszedł do Domu Ojca
Ks. Edward Wilk SAC – Pierwszy duszpasterz Rodziny Rodzin

Urodził się 10 X 1929 w Zawadzie, w diecezji tarnowskiej, w rodzinie Stanisława i Wiktorii z d. Więcek. Wstąpił do Pallotynów 8 IX 1949, otrzymując sutannę z rąk ks. Stanisława Czapli. Pierwszą profesję (czyli publiczne złożenie ślubów zakonnych po odbyciu nowicjatu) złożył 15 VIII 1951 w Wadowicach, a wieczną (czyli ślubowanie do końca życia) 12 VI 1954 w Ołtarzewie na ręce ks. Józefa Wróbla. W latach 1950-56 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Ołtarzewie. Pracę seminaryjną napisał pt. Pokora uświęcicielką dusz w życiu Pallottiego (1955). Święcenia kapłańskie otrzymał 24 VI 1955 z rąk bpa Zygmunta Choromańskiego w Ołtarzewie.

Pracował na różnych polach apostolskich. Był najpierw w Otwocku duszpasterzem i kapelanem szpitala, następnie przez 6 lat notariuszem Rady Prowincjalnej. Był pierwszym duszpasterzem Rodziny Rodzin. Od 1961 przez 7 lat był kuratorem ruchu Rodzina Rodzin. Pełnił funkcję rektora domu w Warszawie, a potem ojca duchownego dla księży w studium pastoralnym w Gdańsku (ul. Elżbietańska 1). W lecie 1972 pojawiły się u niego objawy choroby. Po dłuższych badaniach lekarze zdecydowali się na bardzo trudną operację, którą przeprowadzono 14 XI 1972 w Instytucie Hematologii przy ul. Chocimskiej 5 w Warszawie. Następnie dołączyły inne problemy, które spowodowały, że przebywał w szpitalu w Dziekance k. Gniezna (V – VII 1974). Tego roku powrócił do Otwocka jako człowiek obłożnie chory; 10 II 1975 przeżył kolejną operację. Ostatnie miesiące jego życia były naznaczone wielkimi cierpieniami, które przeżywał z głęboką wiarą, jednocząc swe boleści z cierpiącym Chrystusem i ofiarowując je za Pallotynów i Polskie Prowincje Pallotynów.

Przyjmował z wdzięcznością wszelkie dowody pamięci i życzliwości. Szczególne zainteresowanie okazywał mu Stefan kard. Wyszyński, gdy z okazji jubileuszu domu otwockiego w IV 1975 odwiedził go i podarował mu artystycznie wykonany różaniec. Kilkanaście dni przed śmiercią już nie mógł odprawiać mszy, jednak 24 VI przy współudziale ks. Stanisława Kuracińskiego odprawił ją w swoim pokoju w 20. rocznicę święceń, którą przeżył z głębokim wzruszeniem. Był przytomny do ostatnich chwil swego życia.

Zmarł 25 VI 1975 w Otwocku. Jego pogrzeb był wielką manifestacją dobrodziejów i współpracowników „Rodziny Rodzin” z Warszawy. Wyrazy współczucia przesłał kard. Wyszyński (z 27 VI). Zmarły spoczął w kwaterze pallotyńskiej na cmentarzu ołtarzewskim. Położył wielkie zasługi w rozwoju ruchu „Rodzina Rodzin” w pierwszym okresie jego istnienia. Pisał wiersze, które zostały przepisane na maszynie (Wiersze. Wołam ile mam sił, Gdańsk 1971-72, I-II), a niektóre z nich zostały opublikowane w „Naszej Rodzinie”.

Jego wiersz MATKO  BOGA! możemy również przeczytać w Biuletynie Rodziny Rodzin nr 8 (70) na Adwent 2006, na stronie 2.


Tekst biogramu: Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów (1915-2012), Ząbki 2013, 606-607

.

AB