Na 23 kwietnia – Uroczystość św. Wojciecha (Dz 1, 3-8; Flp 1, 20c-30 i J 12, 24-26):

Czytając życiorysy wspomnianego Patrona Polski szanowałem go niejako „z urzędu”. Ponad dwadzieścia lat temu słuchałem rekolekcji prowadzonych przez ojca Wojciecha, który, jako doktor historii Kościoła szczegółowo poznał życiorys swego patrona. Powiedział wprost, że ukochał go jako patrona pechowców – nic mu się właściwie nie udawało: i duszpasterzowanie w Czechach i pobyt w zakonie i praca misjonarza. Ale był święty, bo te porażki nie umniejszały jego zapału, gorliwości i ducha pokuty. Nigdy nie zrezygnował. Uczy nas siły woli, samozaparcia i chęci poświęcenia życia by ludzi przybliżać do Zbawcy.