Program duszpasterski na lata 2011-2020

mt_ignore:

   Formacja 2011-2020

Ramowy program duszpasterski

                                                                       Opracowano na podstawie artykułów na stronach 4-6 Biuletynu RR Nr 6 (111) na WRZESIEŃ PAŹDZIERNIK 2011

W obecnych czasach kryzysu rodziny i kwestionowania jej modelu, otwartego znieważania Krzyża i Ewangelii, niszczenia moralności chrześcijańskiej, zaprzeczania wartości życia nienarodzonego oraz gasnącego, w czasach destrukcji stosunków społecznych i sprawiedliwości, odcinania korzeni narodowych i kulturowych, w czasach ponownego zagrożenia wolności Kościoła i suwerenności Ojczyzny – Ruch Rodziny Rodzin odwołuje się do swojego Założyciela. Co czynić by wyjść na głębie, gdy takie burze szarpią łodzią?
Ksiądz Prymas napisał w Komańczy m.in.: „Zapaliłem Wam pochodnię Jasnogórskich Ślubów na górach wysokich osobno (…). Powstały one wśród gór, w odosobnieniu mego więzienia (…). Ogromny program pracy w nich zawarty, nie tylko w górach jest zrodzony, ale w górę prowadzi. (…). Mamy przecież podnieść całą Polskę wzwyż! Musimy mówić naszemu Narodowi: Sursum corda! W górę serca!…”.
Wracamy do skarbu duchowego Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego. Zawierają one cały program kształtowania duchowości zawierzenia i stanowić będę podstawę 9-letniego Ramowego Programu Duszpasterskiego Rodziny Rodzin, zgodnie z zasadą pogłębiania  w ciągu każdego z kolejnych lat jednego ze ślubów składanych na Jasnej Górze przez naszych ojców.
Ramowy Program Duszpasterski Rodziny Rodzin obejmuje następujące tematy pracy rocznej:

Rok

2011-2012    Wierność Bogu
2012-2013    Życie w łasce
2013-2014    Obrona życia
2014-2015    Wierność małżeńska
2015-2016    Rodzina Bogiem silna
2016-2017    Miłość i sprawiedliwość społeczna
2017-2018    Walka z wadami narodowymi
2018-2019    Zdobywanie cnót
2019-2020    Cześć dla Matki Najświętszej.


Metodyka spotkań formacyjnych

W odpowiedzi na wołania papieskie „Wypłyń na głębię!” oraz wezwania do żywego świadectwa życia, będącego językiem nowej ewangelizacji – Ruch Rodziny Rodzin proponuje nową metodykę prowadzenia spotkań formacyjnych w grupach.
Głównym celem proponowanych zmian jest pogłębienie roli sprawowanej liturgii we wspólnocie i jej aktywne przeżywanie. Drugim celem jest stworzenie warunków do aktywnego udziału każdej osoby w spotkaniach tematycznych, wyznaczających program indywidualnej pracy duchowej na okres codziennego życia do następnego spotkania formacyjnego. Proponowane rozwiązania mają pomóc budować szkołę modlitwy w rodzinie, stymulować do własnych przemyśleń poruszanych problemów, pobudzać dyskusje na te tematy między małżonkami a także między rodzicami i dziećmi. W stosunku do osób starszych – mają na celu rozciągnięcie puklerza modlitwy i ofiarowanego cierpienia w intencjach trwałości rodzin i ich wierności Bogu, wolności Kościoła  i  Ojczyzny.

Proponowany układ spotkań formacyjnych obejmuje:

  • liturgię Ofiary Eucharystycznej,
  • spotkanie tematyczne,
  • agapę,
  • modlitwę kończącą.

Liturgia Eucharystyczna

Liturgia Eucharystyczna stanowi trzon rozwoju duchowego i powinna być aktywnie przygotowana i w pełni przeżywana przez uczestników. Z tego względu należy dołożyć wszelkich starań, by mogli w niej wziąć udział wszyscy.
Pierwszym zadaniem formacyjnym grupy jest wcześniejsza obecność. Pozwala to na właściwe nastawienie duchowe oraz wspólne przygotowanie Liturgii Słowa, modlitwy wiernych, darów ołtarza a także odpowiedniej oprawy muzycznej, pozwalającej na żywy udział wspólnoty. Zadania te powinny być dostosowane do specyfiki grupy tak – by w najpełniejszy sposób budowały udział w przeżywaniu liturgii. Oprawa liturgii winna mieć zawsze charakter uroczysty.
W trakcie liturgii kapłan sprawujący ofiarę eucharystyczną wygłasza homilię.
Modlitwa wiernych powinna być powszechna, spontaniczna i przedkładać Bogu Najwyższemu bieżące intencje ogólne, wspólnotowe oraz prywatne.
Dary ołtarza poza chlebem i winem powinny zawierać owoce pracy duchowej, z którymi uczestnicy przyszli na liturgię. Mogą to być dary niematerialne w formie złożonych lub zrealizowanych postanowień, ofiarowanych cierpień w określonych intencjach. Mogą  one mieć także wyraz materialny lub symboliczny. Warto prosić wcześniej uczestników spotkań, by zastanowili się nad swoimi darami ołtarza, a także nad darami wspólnymi, które pragną ofiarować na stole eucharystycznym. Rolę tą powinien podjąć opiekun grupy.
Najważniejszym owocem Liturgii Eucharystycznej jest pełne zjednoczenie z Chrystusem poprzez przyjęcie Komunii św. Należy starać się szczególnie, by ten udział mógł być pełny dla wszystkich uczestników wspólnoty. Z tego powodu warto zadbać o wcześniejszy sakrament pokuty. W przypadku spotkań odbywanych w Ośrodku Rodziny Rodzin – proponuje się możliwość dyżuru kapłana w konfesjonale pół godziny przed sprawowaną liturgią.
Dziękczynienie po Eucharystii – powinno trwać dłuższy czas w cichej, indywidualnej modlitwie i stanowić szkołę trwania na modlitwie. Po tym etapie może nastąpić forma dziękczynienia wspólnotowego.
Jako owoc wyniesiony z przeżytej liturgii warto spróbować praktykować w swoim codziennym życiu – zatrzymanie w obowiązkach – i chwilowe trwanie w ciszy przed Bogiem, kontemplując Jego obecność…

Spotkanie tematyczne

Spotkanie tematyczne prowadzone jest zgodnie z proponowanym szczegółowym programem duszpasterskim spotkań i odwołuje się do tekstów czytań biblijnych oraz tekstów nauczania Prymasa Tysiąclecia, stanowiących najważniejsze wskazania w zakresie podejmowanego zagadnienia.
Spotkania zawierają element medytacji problemu oraz dzielenia się wzajemnie świadectwem przez uczestników grupy. Jeśli grupa jest liczna – może zostać podzielona na początku spotkania na kilkuosobowe kręgi świadectwa, w których wszyscy uczestnicy spotkań powinni mieć możliwość podzielenia się swoimi przemyśleniami  na podjęty temat  oraz na związane z nimi odczytane teksty.

Spotkanie prowadzi opiekun – moderator. Jego rolą jest:

  • stworzenie kręgów świadectwa,
  • rozpoczęcie spotkania modlitwą,
  • wprowadzenie do tematu,
  • odczytanie  fragmentu Słowa Bożego i tekstu  z nauczania Prymasa Tysiąclecia związanego z tematem,
  • animacja medytacji ( 15 minut ),
  • animacja świadectw w kręgach (grupie) – ( 30 minut),
  • zebranie od kręgów głównych wniosków i podsumowanie tematu (10 minut),
  • rozdanie przygotowanych wcześniej materiałów do przemyślenia i osobistej medytacji do następnego spotkania (indywidualna praca duchowa),
  • czuwanie nad dyscypliną organizacyjną i czasową spotkania.

W przypadku większej grupy uczestników, pracę kręgów świadectwa należy tak zorganizować, by nie umożliwiały sobie wzajemnie rozmowy, co może wymagać dyscypliny wszystkich uczestników. Warto na kartce notować najważniejsze myśli poruszone w kręgu. Pod koniec czasu świadectw moderator zbiera kartki z głównymi wnioskami z pracy kręgów
i  przedstawiła  wszystkim wnioski z tych przemyśleń.
Materiały do realizacji tematów obejmują problematykę i kalendarium jej realizacji, wybrane teksty źródłowe ze Słowa Bożego oraz teksty z nauczania Prymasa Tysiąclecia, przykładowe medytacje oraz zadania do indywidualnego przemyślenia i pracy wewnętrznej dla uczestników grupy. Moderator powinien przygotować wystarczającą ilość egzemplarzy zadań pracy indywidualnej do rozdania na koniec spotkania.

Agapa

Wspólnotę rodzinną łączy w sposób niepowtarzalny wspólny stół.  Jest to nie tylko miejsce posiłku lecz także obszar budowania bliskości, zaufania, zrozumienia, współczucia i współuczestniczenia w problemach bliskich. Jest to obszar serdecznego wzajemnego pochylania się nad drugim.  Dlatego właśnie elementem spotkań formacyjnych jest wspólna agapa, na której bogactwo stołu wszyscy coś wnoszą, czy to w formie przyniesionych pokarmów, wystroju czy też w formie  posługi przygotowania wspólnego posiłku i sprzątnięcia po nim. Agapa to posiłek i czas swobodnych rozmów, czasem humoru i nawet wspólnego śpiewu.

Modlitwa końcowa

Każde spotkanie formacyjne grupy powinno kończyć się wspólną modlitwą. Modlitwa ta może być wcześniej przygotowana przez chętne osoby lub poprowadzona przez moderatora. Jeśli spotkania kończą się porą wieczorną –  modlitwa ta, zgodnie z tradycją Ruchu Rodziny Rodzin, powinna stanowić formę łączności z Jasną Górą poprzez wspólnie zaśpiewany Apel Jasnogórski.