Program duszpasterski na lata 2011-2020
Formacja 2011-2020
Ramowy program duszpasterski
Opracowano na podstawie artykułów na stronach 4-6 Biuletynu RR Nr 6 (111) na WRZESIEŃ PAŹDZIERNIK 2011
W obecnych czasach kryzysu rodziny i kwestionowania jej modelu, otwartego znieważania Krzyża i Ewangelii, niszczenia moralności chrześcijańskiej, zaprzeczania wartości życia nienarodzonego oraz gasnącego, w czasach destrukcji stosunków społecznych i sprawiedliwości, odcinania korzeni narodowych i kulturowych, w czasach ponownego zagrożenia wolności Kościoła i suwerenności Ojczyzny – Ruch Rodziny Rodzin odwołuje się do swojego Założyciela. Co czynić by wyjść na głębie, gdy takie burze szarpią łodzią?
Ksiądz Prymas napisał w Komańczy m.in.: „Zapaliłem Wam pochodnię Jasnogórskich Ślubów na górach wysokich osobno (…). Powstały one wśród gór, w odosobnieniu mego więzienia (…). Ogromny program pracy w nich zawarty, nie tylko w górach jest zrodzony, ale w górę prowadzi. (…). Mamy przecież podnieść całą Polskę wzwyż! Musimy mówić naszemu Narodowi: Sursum corda! W górę serca!…”.
Wracamy do skarbu duchowego Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego. Zawierają one cały program kształtowania duchowości zawierzenia i stanowić będę podstawę 9-letniego Ramowego Programu Duszpasterskiego Rodziny Rodzin, zgodnie z zasadą pogłębiania w ciągu każdego z kolejnych lat jednego ze ślubów składanych na Jasnej Górze przez naszych ojców.
Ramowy Program Duszpasterski Rodziny Rodzin obejmuje następujące tematy pracy rocznej:
Rok
2011-2012 Wierność Bogu
2012-2013 Życie w łasce
2013-2014 Obrona życia
2014-2015 Wierność małżeńska
2015-2016 Rodzina Bogiem silna
2016-2017 Miłość i sprawiedliwość społeczna
2017-2018 Walka z wadami narodowymi
2018-2019 Zdobywanie cnót
2019-2020 Cześć dla Matki Najświętszej.
Metodyka spotkań formacyjnych
W odpowiedzi na wołania papieskie „Wypłyń na głębię!” oraz wezwania do żywego świadectwa życia, będącego językiem nowej ewangelizacji – Ruch Rodziny Rodzin proponuje nową metodykę prowadzenia spotkań formacyjnych w grupach.
Głównym celem proponowanych zmian jest pogłębienie roli sprawowanej liturgii we wspólnocie i jej aktywne przeżywanie. Drugim celem jest stworzenie warunków do aktywnego udziału każdej osoby w spotkaniach tematycznych, wyznaczających program indywidualnej pracy duchowej na okres codziennego życia do następnego spotkania formacyjnego. Proponowane rozwiązania mają pomóc budować szkołę modlitwy w rodzinie, stymulować do własnych przemyśleń poruszanych problemów, pobudzać dyskusje na te tematy między małżonkami a także między rodzicami i dziećmi. W stosunku do osób starszych – mają na celu rozciągnięcie puklerza modlitwy i ofiarowanego cierpienia w intencjach trwałości rodzin i ich wierności Bogu, wolności Kościoła i Ojczyzny.
Proponowany układ spotkań formacyjnych obejmuje:
- liturgię Ofiary Eucharystycznej,
- spotkanie tematyczne,
- agapę,
- modlitwę kończącą.
Liturgia Eucharystyczna
Liturgia Eucharystyczna stanowi trzon rozwoju duchowego i powinna być aktywnie przygotowana i w pełni przeżywana przez uczestników. Z tego względu należy dołożyć wszelkich starań, by mogli w niej wziąć udział wszyscy.
Pierwszym zadaniem formacyjnym grupy jest wcześniejsza obecność. Pozwala to na właściwe nastawienie duchowe oraz wspólne przygotowanie Liturgii Słowa, modlitwy wiernych, darów ołtarza a także odpowiedniej oprawy muzycznej, pozwalającej na żywy udział wspólnoty. Zadania te powinny być dostosowane do specyfiki grupy tak – by w najpełniejszy sposób budowały udział w przeżywaniu liturgii. Oprawa liturgii winna mieć zawsze charakter uroczysty.
W trakcie liturgii kapłan sprawujący ofiarę eucharystyczną wygłasza homilię.
Modlitwa wiernych powinna być powszechna, spontaniczna i przedkładać Bogu Najwyższemu bieżące intencje ogólne, wspólnotowe oraz prywatne.
Dary ołtarza poza chlebem i winem powinny zawierać owoce pracy duchowej, z którymi uczestnicy przyszli na liturgię. Mogą to być dary niematerialne w formie złożonych lub zrealizowanych postanowień, ofiarowanych cierpień w określonych intencjach. Mogą one mieć także wyraz materialny lub symboliczny. Warto prosić wcześniej uczestników spotkań, by zastanowili się nad swoimi darami ołtarza, a także nad darami wspólnymi, które pragną ofiarować na stole eucharystycznym. Rolę tą powinien podjąć opiekun grupy.
Najważniejszym owocem Liturgii Eucharystycznej jest pełne zjednoczenie z Chrystusem poprzez przyjęcie Komunii św. Należy starać się szczególnie, by ten udział mógł być pełny dla wszystkich uczestników wspólnoty. Z tego powodu warto zadbać o wcześniejszy sakrament pokuty. W przypadku spotkań odbywanych w Ośrodku Rodziny Rodzin – proponuje się możliwość dyżuru kapłana w konfesjonale pół godziny przed sprawowaną liturgią.
Dziękczynienie po Eucharystii – powinno trwać dłuższy czas w cichej, indywidualnej modlitwie i stanowić szkołę trwania na modlitwie. Po tym etapie może nastąpić forma dziękczynienia wspólnotowego.
Jako owoc wyniesiony z przeżytej liturgii warto spróbować praktykować w swoim codziennym życiu – zatrzymanie w obowiązkach – i chwilowe trwanie w ciszy przed Bogiem, kontemplując Jego obecność…
Spotkanie tematyczne
Spotkanie tematyczne prowadzone jest zgodnie z proponowanym szczegółowym programem duszpasterskim spotkań i odwołuje się do tekstów czytań biblijnych oraz tekstów nauczania Prymasa Tysiąclecia, stanowiących najważniejsze wskazania w zakresie podejmowanego zagadnienia.
Spotkania zawierają element medytacji problemu oraz dzielenia się wzajemnie świadectwem przez uczestników grupy. Jeśli grupa jest liczna – może zostać podzielona na początku spotkania na kilkuosobowe kręgi świadectwa, w których wszyscy uczestnicy spotkań powinni mieć możliwość podzielenia się swoimi przemyśleniami na podjęty temat oraz na związane z nimi odczytane teksty.
Spotkanie prowadzi opiekun – moderator. Jego rolą jest:
- stworzenie kręgów świadectwa,
- rozpoczęcie spotkania modlitwą,
- wprowadzenie do tematu,
- odczytanie fragmentu Słowa Bożego i tekstu z nauczania Prymasa Tysiąclecia związanego z tematem,
- animacja medytacji ( 15 minut ),
- animacja świadectw w kręgach (grupie) – ( 30 minut),
- zebranie od kręgów głównych wniosków i podsumowanie tematu (10 minut),
- rozdanie przygotowanych wcześniej materiałów do przemyślenia i osobistej medytacji do następnego spotkania (indywidualna praca duchowa),
- czuwanie nad dyscypliną organizacyjną i czasową spotkania.
W przypadku większej grupy uczestników, pracę kręgów świadectwa należy tak zorganizować, by nie umożliwiały sobie wzajemnie rozmowy, co może wymagać dyscypliny wszystkich uczestników. Warto na kartce notować najważniejsze myśli poruszone w kręgu. Pod koniec czasu świadectw moderator zbiera kartki z głównymi wnioskami z pracy kręgów
i przedstawiła wszystkim wnioski z tych przemyśleń.
Materiały do realizacji tematów obejmują problematykę i kalendarium jej realizacji, wybrane teksty źródłowe ze Słowa Bożego oraz teksty z nauczania Prymasa Tysiąclecia, przykładowe medytacje oraz zadania do indywidualnego przemyślenia i pracy wewnętrznej dla uczestników grupy. Moderator powinien przygotować wystarczającą ilość egzemplarzy zadań pracy indywidualnej do rozdania na koniec spotkania.