Maria Okońska urodziła się w Warszawie, 16 grudnia w 1920 r., w rodzinie o żywych tradycjach religijnych i patriotycznych. Ojciec Ludwik zginął jako ochotnik w wojnie polsko- bolszewickiej przed Jej narodzinami. W 1939 r. ukończyła Liceum Królowej Jadwigi. W czasie okupacji studiowała polonistykę na tajnym Uniwersytecie Warszawskim oraz psychologię i pedagogikę na Uniwersytecie Ziem Zachodnich. Studia łączyła z działalnością apostolską wśród dziewcząt. Przekonana, że Polska odzyska wolność, kiedy wzmocni się moralnie, co w ogromnej mierze zależy od poziomu polskiej kobiety, pragnęła stworzyć ośrodek wychowawczy dla młodzieży żeńskiej Miasto Dziewcząt. Spośród okupacyjnych grup wybrała kilka osób, które zdecydowały się poświęcić życie tej sprawie – tak powstała tak zwana Ósemka, zaczątek przyszłego instytutu świeckiego, który istnieje do dzisiaj jako Instytut Prymasa Wyszyńskiego.
Decydujący wpływ na kształtowanie się Instytutu miało spotkanie w 1942 r. z ukrywającym się w podwarszawskich Laskach ks. Stefanem Wyszyńskim. Jako specjalista w dziedzinie katolickiej nauki społecznej zrozumiał on ideę Miasta Dziewcząt i zgodził się być kierownikiem duchowym Ósemki. I od od 1942 roku, Maria Okońska stale współpracowała z ks. kard. Stefanem Wyszyńskim.
Maria Okońska wraz z Marią Wantowską i Janiną Michalską uczestniczyły w Powstaniu Warszawskim, organizując modlitwy i podtrzymując ducha mieszkańców Stolicy. Za tę działalność otrzymała w 2009 r. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Po wojnie kontynuowała studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i prowadziła pracę apostolską wśród dziewcząt, organizując tzw. ogniska oraz ogólnopolskie obozy akademickie. Za działalność duszpasterską i organizowanie obozów wakacyjnych dla dziewcząt z całej Polski została aresztowana w 1948 r. przez Urząd Bezpieczeństwa i uwięziona.
Wypuszczona została po ponad 4 miesiącach, po interwencji biskupa lubelskiego Stefana Wyszyńskiego.
Maria Okońska godzinami klęczała przed Najświętszym Sakramentem modląc się o to, by Polska była rzeczywiście Królestwem Chrystusowym – wspomina Iwona Czarcińska, członek Instytutu Prymasa Wyszyńskiego.
– Rzeczywiście miała charyzmat pociągania słowem ludzi do Pana Boga. Ukazywania im Boga, ukazywania Maryi, pociągania do miłowania Boga i Maryi. Za tym jej działaniem była wielka rzetelna modlitwa. To była kobieta, która godzinami klęczała przed Najświętszym Sakramentem, przed Matką Najświętszą w sprawach Boga w naszej ojczyźnie, żeby Polska była rzeczywiście Królestwem Chrystusowym. To były takie dwie wielkie miłości w życiu Marii Okońskiej bo oczywiście pierwszy Bóg, Matka Najświętsza, ale zaraz po tym Polska – powiedziała Iwona Czarcińska.Maria Okońska była gotowa oddać życie za Polskę. W czasie wojny służyła innym, budząc w Polakach w tym trudnym czasie ducha narodu, za co została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
– Ona była gotowa za Polskę oddać życie co z resztą miało też swoje przełożenie w czasie II wojny światowej, kiedy jako żołnierz Armii Krajowej stanęła do walki, chociaż nie była to walka zbrojna, ani nawet taka służba pomocnicza, sanitarna tylko służba religijna. Budzenie ducha narodu, przygotowywanie ludzi do spowiedzi, do spotkania z Chrystusem właśnie jako żołnierz Armii Krajowej. Za to została odznaczona w 2009 roku przez śp. prezydenta Kaczyńskiego Krzyżem Odrodzenia Polski – dodaje Iwona Czarcińska.***
W 1946 r. ksiądz Stefan Wyszyński został ordynariuszem w Lublinie. Maria wraz z kilkoma członkiniami przyszłego Instytutu podjęły studia na KUL. Oprócz studiów przez cały czas prowadziła pracę apostolską wśród dziewcząt, organizowała spotkania tzw. ogniska oraz ogólnopolskie obozy akademickie. Za tę działalność została aresztowana w 1948 roku i więziona na Rakowieckiej. Zwolniona po trzech miesiącach.
W sytuacji prześladowania Kościoła w Polsce nie było możliwości tworzenia Miasta Dziewcząt. Gdy Stefan Wyszyński został Prymasem Polski, Maria i cała Ósemka oddały wszystko Bogu przez pośrednictwo Maryi za jego misję w Kościele i w Polsce. Zrozumiały, że nie przez Miasto Dziewcząt przyjdzie odrodzenie Ojczyzny, ale przez Jasną Górę i posługę Prymasa Wyszyńskiego.
Gdy w 1953 r., gdy biskup Wyszyński, wówczas już arcybiskup warszawsko-gnieźnieński i Prymas Polski, zostaje aresztowany, Maria Okońska organizowała czuwania modlitewne na Jasnej Górze, a od 1954 r. nie opuszcza Jasnej Góry, modli się w dzień i w nocy o wolność dla Księdza Prymasa i zwycięstwo Matki Bożej w Polsce.
Od 1956 roku przedostawała się do uwięzionego Księdza Prymasa w ostatnim miejscu odosobnienia w Komańczy. Staje się łącznikiem między nim a Jasną Górą. Przekazuje Prymasowi prośbę o napisanie odnowionych ślubów królewskich. Ksiądz Prymas pisze tekst ślubów jasnogórskich 16 maja 1956 roku. Tekst zostaje tajnie przewieziony na Jasną Górę. W dniu Jasnogórskich Ślubów Narodu 26 sierpnia 1956 r., gdy Naród składał odnowione śluby, o tej samej godzinie w Komańczy w odosobnieniu, Prymas Polski czytał tekst składanych ślubów , była jedynym świadkiem, tego momentu, a słowa „Królowo, Polski przyrzekamy!” w imieniu ludu Bożego wypowiadała Maria Okońska – jedyny uczestnik Liturgii.
W październiku 1956 roku Ksiądz Prymas wychodzi na wolność. Po uwolnieniu Księdza Prymasa Maria wraz z Instytutem oddała się całkowicie pracy nad realizacją programu Jasnogórskich Ślubów Narodu w ramach Wielkiej Nowenny. Zaczyna się wielka praca nad realizacją tego programu. Maria Okońska wraz z Instytutem staje całkowicie do dyspozycji Księdza Prymasa w tej sprawie. 3 maja 1957 roku Ksiądz Prymas powołuje Instytut Prymasowski Ślubów Narodu na Jasnej Górze. Maria Okońska wraz z Instytutem wspiera Księdza Prymasa pracą, organizowaniem spotkań, przepisywaniem materiałów, rozprowadzaniem ich po Polsce itp. Instytut wspiera też Księdza Prymasa nieustanną modlitwą.
Wielką, historyczną zasługą Marii Okońskiej jest ocalenie od zapomnienia tysięcy kazań Prymasa Tysiąclecia. To z jej inicjatywy kazania te zaczęły być nagrywane, spisywane z taśmy magnetofonowej, opracowywane i zabezpieczane. Tej pracy Maria Okońska poświęciła długie godziny. Ponieważ kazania Księdza Prymasa uznawane były przez władze komunistyczne za materiały wrogie ustrojowi, nie wolno ich było drukować. Jedyną formą upowszechniania ich było przepisywanie na maszynie i rozdawanie ludziom.
W zbiorach Instytutu jest 67 tomów maszynopisów kazań Księdza Prymasa. Prawie wszystkie teksty przeszły przez ręce Marii Okońskiej. Obecnie teksty te są wydawane drukiem. Ukazało się na razie 11 tomów, obejmujących przemówienia i homilie Księdza Prymasa do 1963 roku. Pozostałe są przygotowywane do wydania.
Maria Okońska jest też autorką około dziesięciu tysięcy zdjęć Prymasa Tysiąclecia. Do końca życia kardynała Wyszyńskiego pracowała w Sekretariacie Prymasa Polski, była członkiem Komisji Maryjnej Episkopatu Polski do końca jej istnienia.
W Testamencie Warszawskim sługa Boży Stefan kardynał Wyszyński wymienił Marię Okońską w gronie najbliższych współpracowników. Rzeczywiście całe życie poświęciła wspieraniu wielkiej misji Prymasa Tysiąclecia. Po jego śmierci zabiegała o proces beatyfikacyjny. Wielokrotnie spotykała się z Janem Pawłem II.
Zmarła 6 maja 2013, nad ranem o godz. 3.15 w Domu Pamięci Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Częstochowie. Miała 93 lata.
7 maja o godz. 12.15 została odprawiona Msza św. w kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej na Jasnej Górze przy ciele Zmarłej. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w Warszawie w archikatedrze św. Jana, 11 maja o godz. 13.00.
na podst. http://www.radiomaryja.pl/informacje/zmarla-maria-okonska-zalozycielka-instytutu-prymasa-wyszynskiego/
oraz http://www.naszdziennik.pl/wp/31809,zycie-wierne-bogu.html
.
Zobacz również -> Biuletyn Rodziny Rodzin nr 6 (129) Czerwiec 2013 Strony 13-17
,
PAMIĘTAJMY O ZAŁOŻYCIELACH RODZINY RODZIN
Zapraszamy na film:
