Coraz popularniejsze jest korzystanie z takiego sposobu refleksji na Słowem Bożym, które nazywa się Lectio divina. Jest to szukanie głębi poprzez dociekanie, poprzez stawianie pytań w ten sposób, by ostatecznie znaleźć odpowiedź na pytanie podstawowe: Co Pan Bóg do mnie dzisiaj mówi, do czego mnie wzywa, co chce skorygować w moim myśleniu, mówieniu, postępowaniu.
Na wstępie warto przypomnieć:
- O modlitwie do Ducha Świętego i Anioła Stróża z prośbą o pomoc;
- O szukaniu „rezonansu” w swojej duszy (gdy jakieś słowo czy sformułowanie wywoła jakieś „poruszenia duchowe” to trzeba zatrzymać się i trwać w tym stanie „aż do nasycenia”).
- O zakończeniu roztropnym postanowieniem.
Rozważając Słowo Boże metodą pytań można posłużyć się „zestawem uniwersalnym”, w którym odpowiadamy:
– Kto i do kogo mówi,
– w jakich okolicznościach, w jakim czasie, czy coś z tych okoliczności wynika,
– w jakim celu, co chce przekazać, jakie przemyślenia zainspirować,
– czy treść jest podana wprost, czy użyto porównania, jak widzimy siebie i aktualne okoliczności w tym porównaniu,
– jakie wnioski wypływają z tego, co czytamy (słyszymy), czy są to postanowienia bezpośrednio wpływające na nasze życie (najlepiej), czy wymagają długotrwałego wysiłku, zwiększonej cierpliwości?
Lectio divina „w praktyce”
Proponuję zadumę nad Liturgią Słowa choć kilku dni listopada.
Każdy sam może (powinien?) podjąć podobne stawianie pytań na co dzień.
