W Kościele od 2015-12-20 do 2015-12-27

Św. Piotr Kanizy (Kanizjusz) urodził się 8 maja 1521 r. w Nimwedze (Holandia). Ojciec Kanizjusza piastował urząd burmistrza miasta Nimwegen, które wówczas należało do Niemiec. Matka św. Piotra – Egidia zmarła bardzo wcześnie. Ojciec chciał, by syn studiował prawo, ale Kanizjusz udał się do Kolonii na wydział teologii. Spędził tam 10 lat (1536-1546). W swoich studiach zajął się szczególnie apologetyką. W 1543 r. wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Jako znakomity teolog został wezwany przez arcybiskupa Worms, kardynała Ottona Truchsess, by mu towarzyszył na soborze w Trydencie w charakterze teologa-konsultora (1547). Wcześniej, w roku 1546, Kanizjusz przyjął święcenia kapłańskie. Następnie złożył profesję zakonną i na uniwersytecie w Bolonii uzyskał doktorat z teologii. Przez 30 lat gorliwie pracował dla sprawy jedności chrześcijan, szczególnie na płaszczyźnie doktrynalnej. W Zakonie Towarzystwa Jezusowego pełnił wiele ważnych funkcji z polecenia św. Ignacego Loyoli. Św. Piotr zostawił liczne pisma o charakterze apologetycznym. Ostatnie lata swojego życia Kanizjusz spędził we Fryburgu Szwajcarskim (1580-1597), gdzie zmarł 21 grudnia 1597 r. To św. Piotr Kanizjusz przyjął do Zakonu Jezuitów św. Stanisława Kostkę. Papież Leon XIII nazwał Świętego drugim św. Bonifacym i apostołem Niemiec.

W sobotę 26 grudnia – Święto św. Szczepana, pierwszego męczennika

Szczepan należał do grupy pierwszych wyznawców Chrystusa. Jako pierwszy z nich poniósł śmierć męczeńską za wiarę. Był jednym z siedmiu diakonów Kościoła w Jerozolimie, wybranym do sprawowania opieki nad wdowami i ubogimi (por. Dz 6, 1–6). Szczepan jednak nie ograniczył się do tej posługi, lecz także głosił prawdę o bóstwie Chrystusa. W Dziejach Apostolskich czytamy: „Szczepan pełen łaski i mocy działał cuda i znaki wielkie wśród ludu” (6, 8).

W 36 r. został osądzony przez Sanhedryn i ukamienowany. „Wyrzucili go poza miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem. Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: «Panie Jezu, przyjmij ducha mego!». A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: «Panie, nie poczytaj im tego grzechu!». Po tych słowach skonał” (Dz 7, 58-60). Relikwie św. Szczepana przewieziono z Jerozolimy najpierw do Konstantynopola, a w 560 r. do Rzymu, gdzie umieszczono je w Bazylice św. Wawrzyńca za Murami. Św. Szczepan jest patronem woźniców, stangretów, murarzy, krawców, kamieniarzy, tkaczy, stolarzy, bednarzy, wzywany w przypadku bólu głowy, kamicy, kolki i opętania, a także w modlitwie o dobrą śmierć.

W niedzielę 27 grudnia – Święto Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa

Ostatnia niedziela roku to święto Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa. Liturgia słowa – zarówno ta wzięta ze Starego Testamentu, jak i ta pochodząca z Nowego – praktycznie w całości odnosi się do tematu rodziny. Fragment zaś Ewangelii według św. Łukasza ukazuje nam Świętą Rodzinę jako wzór do naśladowania. Oto Matka Boża jako ta, która troszczy się, wychowuje – słowem, uczy życia Pana Jezusa. Znajduje Ona oparcie w kochającym mężu – św. Józefie. Jest on opiekunem Syna Bożego. On jest również Jej opiekunem. W pełni odnajduje się w tej roli. Realizuje swoje życiowe powołanie.