Na 17 grudnia (Iz 61, 1-2a.10-11; 1Tes 5, 16-24 i J 1, 6-8.19-28):

Okazuje się, że słowo “radość” może być użyte w wielu różnych sytuacjach. Możemy stwierdzić, że “najprawdziwszą” radością jest ta, której nic nie zmąci i nikt nie odbierze. Nie jest chwilowa, bo od żadnej chwili nie jest zależna. Wynika z pewności, że się jest kochanym i że ta Miłość jest niezmienna, a Osoba, która kocha jest źródłem poczucia bezpieczeństwa i punktem oparcia. Radość, która objawia się raczej uśmiechem niż śmiechem, nigdy “z kogoś”, często do kogoś. Człowiek napełniony taką radością przyciąga i, co zastanawiające, niekoniecznie do siebie, a bardziej do Źródła tej radości.