Schemat propagowany przez Zakon Franciszkański, założony w XIII w. przez św. Franciszka z Asyżu. Nazywana Lekturą modlitewną Słowa Bożego w życiu franciszkańskim. Według reguły franciszkanów ich życie polega na zachowywaniu Ewangelii Jezusa Chrystusa i naśladowaniu go. Przełożeni zakonu, odwołując się do tekstu reguły, zalecają członkom wspólnoty zbliżenie się do Słowa Bożego – tzn. Biblii – poprzez czytanie go, przyswajanie, wprowadzanie w życie, osobiście i w grupie[2]. Podstawowy schemat franciszkańskiej Lectio Divina:
- Przygotowanie: wezwanie Ducha Świętego, usunięcie przeszkód wewnętrznych i zewnętrznych, które mogą zakłócić przebieg modlitwy, tzn. wejście w kontakt z Bogiem,
- Lektura i słuchanie Słowa Bożego w połączeniu z weryfikacją zrozumienia za pomocą odpowiednich środków (np. Katechizm Kościoła Katolickiego),
- Pogłębienie i przyswojenie Słowa Bożego:zapamiętanie kluczowych zdań, podjęcie konkretnych życiowych decyzji, osąd i przemiana uczuć,
- Oddanie słowa poprzez modlitwę uwielbienia, dziękczynienia, błogosławieństwa, błagania i prośby,
- Pobożność jako wola czynienia dobra, piąty etap polegający na podjęciu konkretnego postanowienia, wprowadzenie Słowa w czyn.
