Na 8 stycznia – Święto Chrztu Pańskiego (Iz 42, 1-4.6-7; Dz 10, 34-38 i Mt 3, 13-17)

Podczas (niesakramentalnego przecież) chrztu Jezusa otworzyło się niebo, aby przy każdym chrzcie sakramentalnym Ojciec z nieba mógł – podobnie jak wtedy – powiedzieć „to moje umiłowane dziecko”. Z punktu widzenia teologii nasz chrzest jest najważniejszą chwilą życia, otwiera wieczność. A Janowa surowość życia tylko na tyle ma sens, na ile jest ujarzmianiem demonów: zniechęcenia, umiłowania wygody, chęci posiadania, oceniania i wszystkich innych.