Na 31 sierpnia (1Tes 3, 7-13 i Mt 24, 42-51):

Można odnieść wrażenie, że tysiące ludzi specjalizuje się w układaniu rachunków sumienia, zwłaszcza innym. Nie ulegając tej pokusie spróbujmy pytania podsuwane przez czytania sformułować inaczej: czy pamietam, że najważniejsze czuwanie w naszym życiu, to wypatrywanie znaków, przez które Pan Bóg wskazuje nam zadania. A z kolei najistotniejszym zadaniem jest niesienie pociechy i wspieranie tych, którzy słabną. Może trzeba każdego dnia, w kalendarzu zapisywać, ilu ludzi podtrzymałem na duchu, ilu zachęciłem do przełamywania trudności, do rozpromieniania świata. Taki rachunek sumienia zawsze mobilizuje i nie pozwala poddać się smutkowi.