Na 30 kwietnia (Dz 2, 14a.36-41; 1 P 2, 20b-25 i J 10, 1-10)

Nikt dzisiaj nie ma wątpliwości, że „po ludzku” Dobrym Pasterzem jest ten (ksiądz, ojciec, matka, nauczyciel), kto nie tylko pokazuje Jezusa jako Bramę, ale ten, kto sam przy Nim trwa i pomaga wytrwać. Również ten, który „daje siebie na pokarm”, czyli umie zrezygnować z kawałka choćby swego życia dla dobra podopiecznych. Takiego pasterza wnikliwy człowiek rozpozna i on sam będzie jemu pomagał. Dobry pasterz korzysta (gdy trzeba) „ze swoich” (wychowanków), gdy sam ma trudność w trwaniu.